Kalyoncu Kulluğu

Asıl adı Kalyoncu Kulluğu olan bir Tarlabaşı caddesidir. hatta Tarlabaşı Caddesi'yle kesişen köşesinde de Beyoğlu merkez karakolu bulunur, ama karakolun önünde kapkaç almış yürümüştür.

Nikonun Hasir adli meyhanesi de burada idi.

Tarlabaşı bulvarının- istimlakten evvel- en darlaştığı yerde sağa açılan geniş, önce dümdüz ve gittikçe dikleşen yokuşlu caddesinin adıdır. köşesindeki karakolun iki katlı ahşap bir binadan, betonarmeye terfii edişi istimlakden de eskidir. karakolun önünden geçerken, kapının önünde oturan tonton polis amcaya selam verirdik, o da gülümserdi bize. polisten korkmayı sonradan öğrendik. yokusun iki yakasina yan yana dizili küçük dükkanlarda envai çeşit esnaf, cumbalı evlerinde çeşit biçim insan yaşardı. "Tiyatoracı"ların -pera'ya yakınlığından olsa gerek- rağbet ettiği nezih bir mesken idi. Sokak aralarında çiroz dalları olurdu çamaşır ipleri yerine. paskalya'da sakızlı çörek kokuları taşardı dantel perdeli mutfak camlarından. Iftar zamanlarında kilise de çanlarını öttürürdü, ezanla birlikte. hemen girişte, hani sağdaki o küçük dükkanda rum bakkal lambo, az ilerde hikmet karagöz'ün oturduğu sokağın başında kasap mösyö koço, solda tabutçu dikran, sokaktan aklıma yazılanlar. Yokuşun sonu "yenişehir" deniler yere bağlanırdı. Orada da "alibelendi çadırı" yani cambazhane vardı. önce top sahası oldu, bugun cambazhanenin yerinde ne var, bilmiyorum. şimdilerde matbaa olan yerin karşısındaki kilise hala duruyor.. Lambo'nun dükkanı da açık, çırağı hüseyin'e devredip, yunanistan'a gitti dedilerdi. Mösyö koço ölmüş müdür? 6-7 eylül günü o yokuştan aşağıya huzurlu insanların yerine, kan, zeytinyağı, ipekli kumaşlar ve dinmez bir acı aktı derler. Sakinleri yavaş yavaş yokuşu terk'edince bosalan mekanlara meyhane, müzikhol, "kötü ev" ve kapkaç yerleşti dediler.

"mösyöö lambooo, miso kilo soğanii! "

Kaynak Eksi Sozluk

Identity Papers for the Ladies of the “House of Tolerance”

Identity Papers for the Ladies of the “House of Tolerance”, Sighișoara, 1920s




SOURCE

One of the most fascinating files I have come across was one from the Sighișoara (Schäßburg / Segesvar ) police department containing detailed identity papers for the ladies - that is, prostitutes - residing at the Casa de Toleranță (House of Tolerance) in the 1920s. These forms were four pages in length and contained information regarding the woman’s birthplace, family background, religion, languages spoken, ethnicity, education level, trade school training, other jobs held, and in the last slot, the details of how the woman lost her virginity (including the name of the man and place) and whether she had given birth or had an abortion. Most of the time photographs also accompanied these files.

The women were generally out-of-towners, but other than this feature and their common occupation, they were as diverse a crowd as could be in Transylvania - Hungarians, Romanians, Jews, Germans, and even one Armenian were all represented. For anyone researching the oldest trade in the world in Transylvania, this little, unobtrusive file is a gold mine.